ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Κάστανα τα μάτια σου
στο τζάκι
του χειμώνα τα κάρβουνα
χαζεύουν
και με παιδεύουν.
Σε λίγες ώρες ξημερώνει καλοκαίρι
κι εσύ, με νυχτικό κόντρα στον άνεμο,
τρέχεις για το καλωσόρισες.
Τις νύχτες
έκοβα τη γλώσσα της καρδιάς μ’ ατσάλινο πριόνι,
τις μέρες
φύτεψα και πότιζα μια τούφα έρωτα απ’ τα εβένινα μαλλιά σου στο πιο ανήλιαγο χωράφι της ψυχής μου.
Δεν ήθελα να ξέρεις
δεν τολμούσα.
Πονούσα.
Όχι, όχι δεν ήταν το πριόνι ο πόνος.
Ήμουν και θα ‘μαι μόνος.
Βασίλης Χ. Μπότσιος
"ο ίσκιος της μοναξιάς", 1999 - 2005
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου