ΑΡΚΕΣΤΗΚΕ

Αρκέστηκε
σε μια φουρκέτα απ’ τα μαλλιά της
σ’ ένα αποτύπωμα της στη λάσπη
στη βροχή που – όσο δυνάμωνε –
αναπλήρωνε το κενό
κι έπαιρνε το σχήμα του ποδιού της.

Δεν πήρε ουτ’ ένα της φιλί, μια ανάσα.

Δεν έμαθε ποτέ πως αγγίζουν τα δάχτυλά της,
πως η γλώσσα της μιλά.

Αρκέστηκε σ’ αυτά -
στη λάσπη
στη φουρκέτα
στη βροχή -
κι ας έφυγ’ αυτή παντοτινά.

Βασίλης Χ. Μπότσιος

"ο ίσκιος της μοναξιάς", 1999 - 2005