ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ

Στα μάτια της η νύχτα
κι όλα τ’ άλλα,
φόρεμα
γόνατα
αγκώνες,
φως κι αγιόκλημα

στα μάτια του τα μάτια της
ποιος νοιάζονταν για τα φτερά – ένα ζευγάρι δυνατά φτερά στην πλάτη της –
στο στόμα της τριαντάφυλλα
αίμα στα χείλη του η ευωδιά.

Πάνω τους, στο πρόστεγο ασπρόμαυρες ψυχούλες
μοιρολογούσαν.

«Χελιδόνια είναι, τη νύχτα εμαλώνουν», πετάχτηκε μια κερκυραϊκή φωνή,
«τη νύχτα! Την εφοβούνται. Δε μοιάζει μοιρολόι να ‘ναι».

Κι όμως νύχτες τ’ Αυγούστου σαν αυτή,
τα τρυγόνια αποδημάνε.

Βασίλης Χ. Μπότσιος
"ο ίσκιος της μοναξιάς", 1999 - 2005