ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ, ΕΣΥ

«...μη τα βάζεις πάλι με τη νύχτα,
που με κοιμίζει έξω απ’ την αγκαλιά σου ».

Η δίχρωμη ομορφιά του λουλουδιού σου
βρέχει τα χείλη στο ποτήρι που γέμισα το μεσημέρι,

εγώ τις νύχτες, ξεδιψώ με τον ιδρώτα
που φύλαγες στο κελάρι του χρόνου – μόνο για ‘μένα –

κι εσύ, βρήκες στα μάτια μου – μόνο για ‘σένα –
τόση θάλασσα
να κολυμπά η δίψα σου ακόμη και Γενάρη.

Βασίλειος Χ. Μπότσιος
"ο ίσκιος της μοναξιάς", 1999 - 2005