Δύο όψεις
Το παράθυρο
κοιτούσε
στο δρόμο.
Κοπέλα ανυποψίαστη
κάθε πρωί
καθρέφτιζε στο τζάμι
τη σιγουριά της ομορφιάς
της νιότης της την πλάνη.
Χαμογελούσε αυτάρεσκα
κι απομακρύνονταν.
Ανυποψίαστη για
τις ρυτίδες
τα δάκρυα
τις πεθαμένες βελόνες
το μισοτελειωμένο πλεχτό
και τους κυρτούς αγκώνες.
Μάτια θολά
την κοιτούσαν πίσω απ' το τζάμι
ανυποψίαστη ν' απομακρύνεται
για το τέλος που φτάνει.
Βασίλειος Χ. Μπότσιος
"14 κρίνα κι ένα πορτοκαλί όνειρο", 2006 - 2008
Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου